ذهن

گاهی اینجا می آمدم ذهنم را خالی می کردم. کار خوبی بود. این روزها یاد گرفته ام حتی وقتی این صفحه نبود، وبلاگ نبود، لپتاپ نبود.... خودم، خود واقعی ام، برگردد رو به ذهنم، رو به همان خود کاذب به همان محصول اشتباهی ذهن، بعدش آگاهانه با حضور تمام حواس پنجگانه بگوید: خاموش باش!

افکارم را ببینم و جلوی تولید بی رویه اش را بگیرم.

به احساس ولی نه! احساس را سانسور نمی کنم. اجازه ی بودن می دهم.

بعدش کناری می ایستم. فکر و احساس را نگاه می کنم. از تویشان خودم را می کشم بیرون. می آیم توی این خود اصلی... و به هر دویشان می خندم!

بعد دوباره برای ذهنم مشق می کنم که هی! ببین! من به تو برنامه می دهم نه تو به من. من از تو استفاده می کنم نه تو از من..