دوباره بعد از چند سالی امده ام

اینجا چه جای خوب است. چند سالی می شود رهایش کرده بودم. از همه جا دنج تر است. خودت هستی و خودم. اینستا و واتس آپ و لاین را نمی پسندم دیگر. بار شرکش بالا بود.

فدای تو شوم خالق عزیزم. می دانم که تو اکنون دلتنگ تر هستی از دلتنگی من به فلانی یا فلانی به من. می دانم و می خواهم یادآوری کنم که لذت با تو بودن و با تو حرف زدن لذتی عمیق تر است از صحبت من با فلانی یا فلانی با من. بعد از این لذت، سبکی و بعد از آن، سنگینی عجیبی است. تو همیشه هستی و من دلم هلاک نبودن و نماندنت نمی ماند. تو هر لحظه که بخواهم هستی. با این که خدایی و عظیم و فوق وصف. و فلانی یا نیست. یا کم هست. یا درست نیست که باشد. خدایا به جان بهترین بندگانت ظرف من و ظرف فلانی را از عشق عمیق و لذت مدام خودت پر کن. دلتنگی حس بسیار قشنگی است. بسیار زیبا. ولی فقط اگر بین بنده و خالقش باشد. بین هر که دیگر باشد ویرانگر است. نخواه که به ناراست دلمان تنگ دیگری باشد. تو خودن همه ی نداشته های کاذب و حقیقی ما را پر کن. خودت به وسعتت وسیعمان کن